30.6.07

Οι Επαναστάτες θύματα του αναρχισμού/μικροαστισμού στην Ρωσία.


Το 6ο Παραμύθι του Αναρχισμού
Οι επιθέσεις του αναρχισμού και του μικροαστισμού στην μετεπαναστατική Ρωσία. Η σοβιετική εξουσία στο στόχαστρο:τα θύματα των Κομμουνιστών, Επαναστατών και στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού.

Μια φορά και ένα καιρό έγινε μια επανάσταση που μπροστάρηδες ήταν οι Μπολσεβίκοι αλλά μαζί ήταν και άλλοι πολλοί οι Εσέροι και οι Αναρχικοί μεταξύ άλλων. Οι Μπολσεβίκοι ήταν εξουσιαστές μαρξιστικού τύπου. Δεν άργησαν να καταστείλουν κάθε διαφορετική φωνή από αυτούς μόλις πήραν την εξουσία. Τελείως αδικαιολόγητα έναντι των αθώων εσέρων και αναρχικών και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα

************************************

  • Η ένοπλη εξέγερση των Αριστερών Εσέρων μετά το 5ο συνέδριο των Σοβιέτ.(Καλοκαίρι 1918)

σελ.261 Μπετελέμ "Tαξικοί αγώνες στην ΕΣΣΔ" τόμος 1ος.

"Τόν Οκτώβρη του 1917, οί αριστεροί σοσιαλεπαναστάτες συνεχίζουν νά συμμετέχουν στο Συνέδριο τών Σοβιέτ καί, έπειτα άπό λίγο, συγκροτουν ξεχωριστό κόμμα (τό ιδρυτικό τους συνέδριο συνέρχεται τό Νοέμβριο του 1917)24. "Αν καί τό κόμμα αυτό συμμετέχει, τότε, στη σοβιετική κυβέρνηση και είναι παρόν στην ΠΚΕΕ, ή ρήξη μέ τό μπολ-σεβίκικο κόμμα γίνεται αναπόφευκτη στις αρχές του 1918, αρχικά εξαιτίας τής σύναψης τής ειρήνης του Μπρέστ-Λιτόβσκ, γιά την οποία είναι απόλυτα αντίθετο. Άπό τό καλοκαίρι του 1918, καταδικάζει τήν απόφαση γιά τή συγκρότηση επιτροπών τών φτωχών αγροτών και γιά τήν αποστολή εργατικών αποσπασμάτων στην ΰπαιθρο. Τόν Ιούλιο του 1918, οί αριστεροί σοσιαλεπαναστάτες κόβουν, μέ θεαματικό τρόπο, τις σχέσεις τους μέ τή σοβιετική εξουσία. Ή ανοιχτή ρήξη γίνεται στό 5ο Συνέδριο τών Σοβιέτ (Ιούλιος 1918). Τό Συνέδριο αυτό περιλαμβάνει 1 132 αντιπροσώπους, άπό τους οποίους 754 είναι μπολσεβίκοι καί 352 αριστεροί έσέροι. Οί εκπρόσωποι τών αριστερών έσέρων χρησιμοποιουν τό βήμα του Συνεδρίου γιά νά κάνουν έκκληση σέ εξέγερση. Ένας άπ' αυτούς συγχαίρει τις στρατιωτικές μονάδες πού έσπασαν τήν πειθαρχία. Μιά αριστερή σο-σιαλεπαναστάτισσα ήγέτισσα, ή Μαρία Σπυριδόνοβα, δηλώνει: « Υπάρχουν ανάμεσα μας διαφορές πού εϊναι απλώς χωρίς σημασία, ομως, γιά τό αγροτικό ζήτημα είμαστε Ετοιμοι νά δώσουμε μάχη ». Αναγγέλλει οτι οί αριστεροί σοσιαλεπαναστάτες θά περάσουν στην τρομοκρατική δράση κι οτι ή ίδια θά σταθεί αντιμέτωπη στους μπολσεβίκους, μέ τό περίστροφο ή μέ τή βόμβα στό χέρι. Τής αφαιρείται, τότε, ο λόγος. Τήν επομένη, άτομα πού λένε πώς ανήκουν στό κίνημα τών αριστερών σοσιαλεπαναστατών δολοφονουν τόν πρεσβευτή τής Γερμανίας στή Μόσχα, μέ τήν ελπίδα πώς θά ξαναρχίσει ο πόλεμος, καί προκαλουν στή Μόσχα ενοπλην εξέγερση. Άπό τή στιγμή εκείνη οί αριστεροί σοσιαλεπαναστάτες θεωροϋνται πώς ανήκουν στό στρατόπεδο τής άντεπανάστασης. Στην πραγματικότητα, τό κόμμα τους χωρίζεται· οσοι είναι αλληλέγγυοι μέ τις άντεπαναστατικές δραστηριότητες διώχνονται άπό τά Σοβιέτ, καί συλλαμβάνονται οταν παίρνουν μέρος σέ εξεγέρσεις. Παρ' ολ' αυτά, πρέπει νά υπογραμμιστεί τό δτι δέν απαγορεύεται διόλου ή δραστηριότητα τών αριστερών σοσιαλεπαναστατών πού δέν παίρνουν μέρος σέ τρομοκρατική δράση κι δτι είναι περιορισμένα τά κατασταλτικά μέτρα πού παίρνονται εναντίον τους : παραμένουν στά Σοβιέτ οσοι αποφασίζουν νά συνεχίσουν νά εργάζονται σ' αυτά25. Είναι φανερό, δτι τό μπολσεβίκικο κόμμα παίρνει υπόψη του τήν κοινωνική βάση τών αριστερών έσέρων καί θέλει ν' αποφύγει τήν οριστικοποίηση τής ρήξης."

24 Βλ., "Απαντα, Λένιν, τόμος 26, σ. 589-590.
25 Βλ,, Μ. Λιμπμάν, δπ. παρ., τόμος 2, σ. 75-76 καί σ. 157.

---------------------------


αποσπάσματα από το βιβλίο "Σοσιαλισμός, δημοκρατία και μονοκομματικό σύστημα" , Μόντυ Τζονστοουν.
όλο το βιβλίο σε μορφή PDF εδώ
http://myths-of-anarchism.blogspot.com/2007/06/blog-post_3171.html

Εξέγερση τών αριστερών έσέρων Οι αριστεροί έσέροι, μολονότι είχαν υποβάλει τήν παραίτηση τους από τή σοβιετική κυβέρνηση τό Μάρτιο του 1918 σέ ένδειξη διαμαρτυρίας γιά τή σύναψη της Συνθήκης τοΰ Μπρέστ Λιτόφσκ μέ τους Γερμανούς, είχαν διατηρήσει τίς θέσεις τους στην ΚΕΕ, τήν Τσεκά και αλλά σοβιετικά όργανα, Στό Πέμπτο λοιπόν Συνέδριο τών Σοβιέτ, στίς αρχές Ίουλίου του 19Ϊ8, οι 352 αντιπρόσωποι τους έπέκριναν βίαια τήν πολιτική πού ακολουθούσαν οι μπολσεβίκοι στό ζήτημα τών τροφίμων, καθώς και τή Συνθήκη τοΰ Μπρέστ Λιτόφσκ στην έπι-θεση: αυτή ό Λένιν άπάντηοε ψύχραιμα σημείο προς σημείο. Οι ίδιοι λοιπόν οι αριστεροί έσέροι διάλεξαν νά εγκαταλείψουν αυτό τό συνταγματικό πλαίσιο, μέσα στό όποιο-θά μπορούσαν νά είχαν εξακολουθήσει νά κινούνται νόμιμα ώς πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης- Έχοντας ήττηθεΐ στις ψηφοφορίες τοΰ συνεδρίου αποχώρησαν καί στράφηκαν προς τήν τρομοκρατική δραστηριότητα: μέ τή συναίνεση σχετικής απόφασης πού πήρε ή κεντρική τους επιτροπή, δολοφονούν τόν Γερμανό πρεσβευτή φόν Μίρμπαχ στις 6 Ιουλίου, ελπίζοντας Οτι έτσι θά αναζωπυρωθούν οί εχθροπραξίες μέ τους Γερμανούς. 5Αμέσως μετά επιχείρησαν ένοπλες εξεγέρσεις, χωρίς επιτυχία, στή Μόσχα και άλλου. Μια από αυτές ήταν ή ανταρσία του Μουράβιοφ, Σοβιετικού Στρατάρχη τον 3Ανα-τολικοΰ Μετώπου.
Μιά τέτοια στάση, καί μάλιστα σέ ώρες μεγάλου εθνικού κίνδυνου, ήταν μοιραίο νά προκαλέσει τή λήψη δραστικών μέτρων εις βάρος όσων είχαν αναμιχθεί. Όρίσμένοι λοιπόν ηγέτες πέρασαν άπό δίκη και καταδικάστηκαν σέ φυλακίσεις μέχρι τρία χρόνια, ενώ πολλοί άπ αυτούς άμνηστεύθηκαν σχεδόν αμέσως, Ανάμεσα τους ήταν, οπως φαίνεται, καί ό Προσιάν, πού πέθανε ελεύθερος τό Δεκέμβριο, καί στον όποιο ο Λένιν αφιέρωσε εγκωμιαστική νεκρολογία παρά τόν ηγετικό του ρόλο στην εξέγερση της Μόσχας40 Τό Συνέδριο των Σο-βιέτ ζήτησε νά αποπεμφθούν από δλα τά Σοβιέτ όσοι αριστεροί έσέροι είχαν ανακατευτεί μέ τη δολοφονία καί τις εξεγέρσεις.41 Παρ' δλα αυτά, μέ βαση σχετική εισήγηση που έκανε ό μπολσεβίκος πρόεδρος της ΚΕΕ Σβερντλόφ, στό σώμα αυτό επρόκειτο νά φυλαχθόΰν θέσεις - πού ό αριθμός τους γιά κάθε κόμμα ήταν ανάλογος μέ τό λαϊκό του έρεισμα — γιά εκπροσώπους των αριστερών έσέρων πού θά ήταν διατεθειμένοι νά αποκηρύξουν αυτές τις ενέργειες.42 Όσο γιά τό ίδιο τό κόμμα, αυτό δέν τέθηκε έκτος νόμου, καί πραγματοποίησε τό τέταρτο (και τελευταίο) συνέδριο του ατή Μόσχα τον Όκτώβριο. Εσωτερικές ομως αντιθέσεις, καί οι διασπάσεις πού τις συνόδευσαν, οδήγησαν στή δημιουργία δυο μικρών κομμάτων πού έβλεπαν ευνοϊκά τή συνεργασία μέ τή σοβιετική κυβέρνηση. Επρόκειτο γιά τους βραχύβιους «Ναρόντνικους Κομμουνιστές», πού διαλύθηκαν γιά νά προσχωρήσουν στους μπολσεβίκους τό Νοέμβριο, καί γιά τό κόμμα Επαναστατών Κομμουνιστών, πού διατήρησαν τήν ανεξάρτητη οργάνωση τους, τον εκδοτικό τους οίκο και τά περιοδικά τους ώς τό φθινόπωρο του 1920? οπόταν και μιμήθηκαν τους προηγούμενους,43
Ή ιουλιανή αυτή περιπέτεια στοίχισε στό κόμμα των αριστερών έσέρων μεγάλο μέρος της αγροτικής του βάσης: ή κατακόρυφη πτώση της έκπροσώπη-οής του, από τους 352 εκπροσώπους (30,3%) πού είχε εξασφαλίσει στό Πέμπτο Συνέδριο των Σοβιέτ τόν Ιούλιο στους τέσσερις μόνο (0,6%) του Έκτου Συνεδρίου τό Νοέμβριο, ήταν δείκτης καί γιά τήν κάμψη στη δημοτικότητα του, αλλά και γιά τά διοικητικά μέτρα πού περίμεναν οσους εΐχαν εμπλακεί σέ τρομοκρατικές ενέργειες τήν εποχή πού μαινόταν ό εμφύλιος πόλεμος-Τό καλοκαίρι τον 1918 - μιά εποχή πού τά τρία τέταρτα, του σοβιετικού εδάφους είχαν περιέλθει ύπό τόν έλεγχο άντισοβιετικών δυνάμεων — έσέροί τρομοκράτες άρχισαν νά στρέφονται εναντίον κομμουνιστών ηγετών, καταφεύγοντας στις ίδιες μεθόδους πού επιφύλασσαν παλιότερα στους τσαρικούς αξιωματούχους.44 Δολοφόνησαν έτσι τους μπολσεβίκους ηγέτες Βολοντάρσκι καί Ούριτσκι, καί τραυμάτισαν σοβαρά τόν Λένιν, Ή απάντηση στή λευκή τρομοκρατία, πού εξαπλωνόταν άπ' άκρη σ' άκρη της χώρας, δόθηκε μέ τή μορφή της «μαζικής κόκκινης τρομοκρατίας εναντίον της αστικής τάξης καί τών πρακτόρων της»45 πού εξαπέλυσε ή ΚΕΕ στις 2 Σεπτεμβρίου. Τώρα πλέον κλείστηκαν ουσιαστικά ολες οι εφημερίδες τής αντιπολίτευσης, ένώ ή απονομή σκληρής δικαιοσύνης ανέμενε χιλιάδες εχθρούς τής σοβιετικής κυβέρνησης, κυρίως άπό τους κόλπους τής παλιάς άρχουσας τάξης, αλλά και άπό τις γραμμές των έσέρων.46


40. «Στή μνήμη του συντρόφου Προσιάν» (Δεκέμβριος 1918), Α, 36, αγγλ. £κδ., σελ, 497-8. Τό άρθρο αντό αποκλείστηκε άπό τήν τέταρτη έκδοση τών Απάντων τοΰ Λένιν πού ετοιμάστηκε τήν εποχή του Στάλιν. Μετά τό Εικοστό Συνέδριο συμπεριελήφθηκε σέ συμπληρωματικό τόμο.
41, Διατάγματα της Σοβιετικής Έξουσίας, στά ρωσικά. Μόσχα 1959, σελ, 538.

42. Ι. Α. Σβερντλόφ, Διαλεχτά "Εργα, στά ρωσικά, τόμος 2, Μόσχα 1959, σελ. 255.
43. Οί τελευταίοι κυκλοφόρησαν Ενα Πρόγραμμα χον Κόμματος τών Επαναστατών Κομμουνιστών (Μόσχα 1919) πού επέκρινε τους μαρξιστές κομμουνιστές άπό τήν παραδοσιακή σκοπιά τών ναρόντνικω-ν (σελ. 17-21), Μολονότι αποδοκίμαζαν έντονα διάφορα μέτρα τών μπολσεβίκων, είχαν τήν άποψη δτι αυτά άπρεπε νά καταπολεμηθούν μέ νόμιμο τρόπο μέσα στά σοβιετ, αποκήρυξαν δε τήν εξέγερση της 6ης Ιουλίου (σελ. 16, 24-27).
44. Οι περισσότερες από τις ενέργειες αυτές έγιναν ατομικά άπό δεξιούς έσέρους, άποκηρύχθηκαν δέ επίσημα άπό τήν κομματική τους ήγεσια.
45. Παραθέτει ό Ε, Χ, Κάρο, Ιστορία τής Σοβιετικής 'Ένωσης, 1917-1923, τόμος 1 εκδ. Υποδομή, Αθήνα 1977, σελ. 226.
46. Βλέπε Bunyan, ο.π. σελ, 239-252- Rothstein o.π. σελ. 105-107- Spirin ό.π,, σελ. 213-7. Αναφέρω ακόμα τόν Sir Robert Bruce Lockhart (τήν εποχή εκείνη επικεφαλής τής βρετανικής αποστολής στή Ρωσία), πουαναγνωρίζει ότι τους πρώτους μήνες της σοβιετικής εξουσίας "Δέν υπήρχε τρομοχρατία... Ό άντιμπολσεβικικός τύπος συνέχισε νά κυκλοφορεί καί νά βάλλει βίαιότατα κατά τής πολιτικής τών μπολσεβίκων... Αναφέρω αυτή τή σχετική ανοχή πού επέδειξαν οί μπολσεβίκοι, έπειδή οι αγριότητες πού επρόκειτο νά επακολουθήσουν ήταν αποτέλεσμα τής έντασης τοΰ εμφυλίου πολέμου. Γιά τήν ένταση αυτής της αιματηρής σύγκρουσης η συμμαχική επέμβαση...ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη". Memoirs of a British agent.Σελ 241/2"

" Τελευταία χρόνια των αριστερών έσέρων

Ανάλογα διαφοροποιημένη ήταν ή στάση καί απέναντι στους αριστερούς έσέρους. Το Φεβρουάριο τον 1919 έγιναν συλλήψεις εκατοντάδων ενεργών μελών τους ανάμεσα σ' αυτά ήταν και ή ήγέτις τους Σπιριντόνοβα, πού είχε περιοδεύσει σέ εργοστάσια καταγγέλλοντας στίς έκεϊ συγκεντρώσεις τήν κυβέρνηση,57 Πολλοί άλλοι κατέφυγαν στην παρανομία γιά νά δράσουν εναντίον των μπολσεβίκων. Άπό τόν Αύγουστο πάντως του 1919 αρχίζουν νά κανονίζονται συναντήσεις ανάμεσα σέ εκπροσώπους των κεντρικών επιτροπών τών μπολσεβίκων και τών αριστερών έσέρων γιά νά συζητηθεί το αίτημα τών τελευταίων νά νομιμοποιηθούν.58 Μια μικρή λοιπόν ομάδα αριστερών έσέρων μέ αρχηγό τόν Στάινμπεργκ, και σάν αποτέλεσμα διαβεβαιώσεων τους οτι δέν ευνοούν τόν ένοπλο αγώνα εναντίον της σοβιετικής κυβέρνησης, έδρασε στη Μόσχα στά 1920-21 ώς νόμιμο κόμμα τής αντιπολίτευσης. Κυκλοφορούσαν τό δικό τους έντυπο, τή Ζνάμια,έξέδιδαν βιβλία και έβαλαν μπροστά μιά οικονομική εξόρμηση μέ στόχο νά μαζέψουν ένα εκατομμύριο ρούβλια.59
Σε ολόκληρη αυτή τήν περίοδο γνώριζαν κάποια εξάπλωση ομάδες αναρχικών, αν και ή επιρροή τους στη Ρωσία ποτέ δέν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Τον Απρίλιο του 1918 ή αστυνομία εισέβαλε αέ στέκια αναρχικών και τους αφόπλισε. Όλοι οι ίδεολόγοι αναρχικοί - σέ αντιδιαστολή μέ τα διάφορα εγκληματικά στοιχεία πού είχαν προσκολληθεί σ' αυτονς - αφέθηκαν σύντομα ελεύθεροι και ή καθημερινή εφημερίδα τους, ή Αναρχία, άρχισε πάλι νά κυκλοφορεί κανονικά, αφού προηγουμένως είχε απαγορευθεί γίά μίά βδομάδα.60
Ή Πανρωσική Αναρχική Συνδιάσκεψη, τον Δεκέμβριο τού 1918, αποκάλυψε πόσο βαθιά ήταν διχασμένοι ανάμεσα τους οι αναρχικοί στή στάση τους απέναντι στή σοβιετική κυβέρνηση. Σέ τρομοκράτες αναρχικούς, σαν κι εκείνους πού έριξαν τή βόμβα σέ συγκέντρωση της Επιτροπής Μόσχας τοΰ Κομμουνιστικού Κόμματος τό Σεπτέμβριο τοΰ 1919, ή Τσεκά απαντούσε φυσικά μέ τό πιό ανελέητο κυνηγητό. Όσοι δέν καταπολεμούσαν τή σοβιετική κυβέρνηση ήταν ελεύθεροι νά συνέρχονται και νά εκδίδουν νόμιμα τά προπαγανδιστικά τους έντυπα. Όρισμένοι μάλιστα άπό τους τελευταίους κατείχαν υπεύθυνες θέσεις σέ σοβιετικούς οργανισμούς και στές ένοπλες δυνάμεις. Εκείνοι, τέλος, πού καλούσαν σέ δραστηριοποίηση κατά των μπολσεβίκων αλλά δέν κατέφευγαν στην τρομοκρατία ή στή δολιοφθορά ζούσαν σέ μιά μισονόμιμη κατάσταση με περιοδικές συλλήψεις και απαγορεύσεις των εντύπων τους.61

57, Ι Ν.Steinberg Spiridonova-Revolutionary Terrorist
Λονδίνο 1953, σελ. 239-240- Spirin ο.π. σελ, 313
58, Ι Ν.Steinberg , In the workshop of the Revolution, σελ 187-193 δίνει αποσπάσματα άπό τά πρακτικά αυτών των συναντήσεων, στΐς όποιες αντιπροσώπευαν τους μπολσεβίκους ο Κάμενεφ» Μπιελομπορόντοφ και Στάσοβα.
59, Znamia, όργανο των αριστερών (Διεθνιστών), τόμος 1 (3), Απρίλιος 1920.
60. Λένιν, Συνέντευξη στην Folkets Dagblad Politiken (Ιούλιος 1918), Α, 42, αγγλ. εκδ. οελ. 102, 512 Ό Ρ, Μalkow, ΚremΙ-Κοmmandant Unter Lenin, Βερολίνο 1964, σελ. 297-313, δίνει άπό πρώτο χέρι γραφικές περιγραφές αυτών των έπιδρομών της αστυνομίας. 61,Βλέπε Spirin, o.π., σελ, 395-7- Ρ. Ανich,the Russian AnarchistsΠρύνστον 1967, κεφ. 7. V.Serge, Μemoirs of a Revolutionary Λονδίνο 1963, σελ. 119, 120."


  • Το ένοπλο αντάρτικο στην περιοχή Ταμποφ υπό τους Εσέρους. (1919-1921)

Το μικροαστικό πρόγραμμα του:
http://www.uea.ac.uk/his/webcours/russia/documents/trud-krestyane.shtml

  • Η ένοπλη ανταρσία στην Κρονστάνδη (Άνοιξη 1921)

νεκροί : από πλευράς Κόκκινου στρατού:
τα νούμερα κυμαίνονται από 550 ως 10.000
πιο ακριβή στοιχεία αναφέρουν

α,1,385 νεκροί
2,577 τραυματίες
πηγή

β.1,912 νεκροί
1,208 τραυματίες
πηγή


Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και 10 με 15 σύνεδροι του Μπολσεβίκικου Κόμματος.

Φωτογραφία:
Κηδεία των θυμάτων της αντεπαναστατικής ανταρσίας της Κρονστάνδης. Οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού περνούν τα φέρετρα των συντρόφων τους μέσα από τους δρόμους της Πετρούπολης.







Φωτογραφία:
τα ηρωικά θύματα του Κόκκινου στρατού στην Κρονστάνδη, τραβηγμένη κατά την εκφορά των φέρετρων μπροστά στα Χειμερινά Ανάκτορα.




  • Οι ληστείες και δολοφονίες στην Πετρούπολη και την Μόσχα από κύκλους αναρχικών και η αντιμετώπιση τους (Άνοιξη 1918)
Δεν υπάρχουν νούμερα.
http://myths-of-anarchism.blogspot.com/2007/06/blog-post_26.html


  • Η βόμβα στα γραφεία του Μπολσεβίκικου Κόμματος από αναρχικούς (Σεπτέμβριος 1919)
Σκοτώνει 12 μπολσεβίκους και 50 τραυματίες

  • Η απόπειρα δολοφονίας του Λένιν από μέλος των Εσέρων. Δολοφονία 2 μελών των Μπολσεβίκων. (Αύγουστος 1918).
Ουριτσκι Μωυσής, Κομμισάριος Εσωτερικών Υποθέσεων , επικεφαλής της Τσέκα στην Πετρούπολη μέλος της ΚΕ του Μπολσεβίκικου κόμματος.
και ο Βολοντάρσκι.


  • Το ένοπλο αντάρτικο υπό τον Πατερούλη Μάχνο στην Ουκρανία. (1919-1921)
Δεν υπάρχουν νούμερα για τα θύματα του Κόκκινου Στρατού και των σφαγιασθέντων μπολσεβίκων.
http://myths-of-anarchism.blogspot.com/2007/06/blog-post_1757.html