Αστικός και σοσιαλιστικός πασιφισμός
Β.Ι. Λένιν
μετάφραση από τα αγγλικά: δική μου
...απόσπασμα....
Ο ΠΑΣΙΦΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΓΑΛΛΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ
Το συνέδριο της Γαλλικής Γενικής Συνομοσπονδίας της Εργασίας (Confιdιration gιnιrale du Travail) [3] και του γαλλικού Σοσιαλιστικού κόμματος μόλις έγιναν . Η αληθινή σημασία και ο αληθινός ρόλος του σοσιαλιστικού πασιφισμού στην παρούσα στιγμή σίγουρα αποκαλύφθηκε σε αυτά τα συνέδρια.
Αυτό είναι το ψήφισμα που εγκρίθηκε ομόφωνα στο συνέδριο των Συνδικάτων. Η πλειοψηφία των διακαών σωβινιστών που διευθύνθηκαν από τον διαβοήτο Jouhaux, τον αναρχικό Broutchoux και... ο "Τσιμερβαλτιστης" Merrheim όλους το ψηφίσαν:
"Αυτή η Συνδιάσκεψη των Εθνικών Επιχειρησιακών Ομοσπονδιών και συνδικάτων , που έχουν λάβει γνώση του Μηνύματος του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών που "προσκαλεί όλα τα εμπόλεμα έθνη δημοσίως να δηλώσουν τις απόψεις τους ως προς τους όρους επάνω στους οποίους αυτός ο πόλεμος θα τερματιστεί"
"ζητά από τη γαλλική κυβέρνηση να συμφωνήσει με αυτήν την πρόταση "
"προσκαλεί την κυβέρνηση να πάρει την πρωτοβουλία στην υποβολή μιας παρόμοιας πρότασης στους συμμάχους της προκειμένου να επιταχυνθεί η στιγμή της ειρήνης"
"δηλώνει ότι η ομοσπονδία των εθνών, που είναι μια από τις εγγυήσεις μιας τελικής ειρήνης, μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο λαμβάνοντας υπόψη την ανεξαρτησία, το εδαφικό απαραβίαστο και την πολιτική και οικονομική ελευθερία όλων των εθνών, μεγάλων και μικρών."
"Οι οργανώσεις που αντιπροσωπεύονται σε αυτήν την συνδιάσκεψη δεσμεύονται οι ίδιοι να υποστηρίξουν και να διαδώσουν αυτήν την ιδέα μεταξύ των μαζών των εργαζομένων προκειμένου να τεθεί ένα τέλος στην παρούσα αόριστη και διφορούμενη κατάσταση, η οποία μπορεί μόνο να ωφελήσει τη μυστική διπλωματία, ενάντια στην οποία η εργατική τάξη έχει διαμαρτυρηθεί πάντα."
Εδώ έχετε ένα δείγμα του "καθαρού" πασιφισμού, εξ ολοκλήρου στο πνεύμα του Kautsky, ένας πασιφισμός που εγκρίνεται από μια επίσημη εργατική οργάνωση που δεν έχει τίποτα από κοινού με το μαρξισμό και αποτελείται κυρίως από σωβινιστές. Έχουμε ενώπιον μας ένα σημαντικό έγγραφο, που αξίζει τη σοβαρότερη προσοχή, της πολιτικής ενότητας των σωβινιστών και των "Καουτσκικών" σε μια πλατφόρμα κούφιων πασιφιστικών φράσεων. Στο προηγούμενο άρθρο προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε τη θεωρητική βάση της ενότητας των ιδεών των σωβινιστών και των πασιφιστώνχ, των αστών και των σοσιαλιστικών ρεφορμιστών. Τώρα βλέπουμε αυτήν την ενότητα που επιτυγχάνεται στην πράξη σε μια άλλη ιμπεριαλιστική χώρα.
Στην συνδιάσκεψη του Zimmerwald , 5-8 Σεπτεμβρίου, 1915, ο Merrheim δήλωσε:“Le parti, les Jouhaux, le gouvernement, ce ne sont que trois totes sous un bonnet” ("το κόμμα, ο Jouhaux και η κυβέρνηση είναι τρία κεφάλια κάτω από ένα καπό", δηλ.,είναι όλοι τους ένα). Στη συνδιάσκεψη της C.G.T., στις 26 Δεκεμβρίου 1916, ο Merrheim ψήφισε μαζί με τον Jouhaux για ένα πασιφιστικό ψήφισμα. Στις 23 Δεκεμβρίου 1916, ένα από τα πιό ειλικρινή και περισσότερα ακραία όργανα των γερμανικών σοσιαλ-ιμπεριαλιστών, το Chemnitz Volksstimme, δημοσίευσε ένα κύριο άρθρο που τιτλοφορήθηκε "αποσύνθεση των αστικών κομμάτων και η αποκατάσταση της σοσιαλδημοκρατικής ενότηταε".Είναι περιττό να πει κανείς,ότι εγκωμιάζει τους πασιφιστές Sόdekum, Legien, Scheidemann και Σια., ολόκληρη τη γερμανική σοσιαλδημοκρατική πλειοψηφία του κόμματος και, επίσης, την πασιφιστική γερμανική κυβέρνηση. Αναφέρει : "Το πρώτο συνέδριο του κόμματος που θα συγκαλεστεί μετά από τον πόλεμο πρέπει να αποκαταστήσει την ενότητα των κομμάτων, με εξαίρεση τους λίγους φανατικούς υποστηρικτές που αρνούνται να συμφωνήσουν με τις υποχρεώσεις του κόμματος [ δηλ., υποστηρικτές του Karl Liebknecht! ] ...Η κομματική ενότητα βασισμένη στην πολιτική του Γραματτέα του κόμματος , της σοσιαλδημοκρατικής ομάδας Reichstag και των συνδικάτων."
Αυτό είναι μια σαφής έκφραση της ιδέας, και μια σαφής προκήρυξη της πολιτικής "της ενότητας" μεταξύ των δεδηλωμένων γερμανών σοσιαλσωβινιστών από τη μία και του Kautsky και Σια και του Σοσιαλδημοκρατικής Εργατικής Ομάδας από την άλλη σχετικά -ενότητα βάσει του πασιφιστικών φράσεω- "ενότητα" όπως επετεύχθη στη Γαλλία στις 26 Δεκεμβρίου,1916, μεταξύ του Jouhaux και του Merrheim!
Το κεντρικό όργανο του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ιταλίας, Avanti!, γράφει σε ένα κύριο άρθρο στο φύλλο του της 28ης Δεκεμβρίου1916:
"Αν και ο Bissolati και Südekum, Bonomi και Scheidemann, Sembat και David, Jouhaux και Legien έχουν ·αποστατήσει στο στρατόπεδο του αστικού εθνικισμού και έχω προδώσε [hanno tradito] την διεθνιστική ιδεολογική ενότητα, που υπόσχεθηκαν να εξυπηρετούν πιστά και έντιμα, εμείς θα μείνουμε μαζί τους γερμανικός σύντροφους, πρόσωπαα όπως τον , Liebknecht, Ledebour, Hoffmann, Meyer, και με τους γάλλους συντρόφους, πρόσωπα όπως Merrheim, Blanc, Brizon, Raffin-Dugens, , που δεν έχουν αλλάξει και δεν έχουν αμφιταλαντευτεί."
Σημειώστε τη σύγχυση που εκφράζεται σε αυτή την δήλωση:
Ο Bissolati και ο Bonomi διαγράφθηκαν από το Σοσιαλιστικό κόμμα της Ιταλίας ως μεταρρυθμιστές και σωβινιστές πριν από τον πόλεμο. Το Avanti! βάζει τους τοποθετεί στο ίδιο επίπεδο με τον Sόdekum, και τον Legien, και αρκετά σωστά, φυσικά. Αλλά ο Sόdekum, ο David και ο Legien είναι στο τιμόνι του υποτιθέμενου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, το οποίο, στην πραγματικότητα, είναι σοσιαλσοβινιστικό κόμμα, και όμως αυτό το ίδιο το Avanti! αντιτάσσεται στην αποβολή τους, αντιτάσσεται με μια ρήξη μαζί τους, και στο σχηματισμό μιας τρίτης διεθνούς. Το Avanti! αρκετά σωστά περιγράφει τον Legien και τον Jouhaux ως αποστάτες στο στρατόπεδο του αστικού εθνικισμού και αντιπαραβάλλει τη συμπεριφορά τους με τους Liebknecht, Ledebour, Merrheim και Brizon. Αλλά έχουμε δει ότι ο Merrheim ψηφίζει στην ίδια πλευρά με τους Jouhaux, ενώ ο Legien, στο κρατίδιο του, δηλώνει την πεποίθηση του ότι η ενότητα των κομμάτων θα αποκατασταθεί, με την μόνη εξαίρεση, εντούτοις, των υποστηρικτών του Liebknecht, δηλ., "ενότητα" με την Εργατική Σοσιαλδημοκρατική ομάδα (συμπεριλαμβανομένου του Kautsky) στην οποία το Ledebour ανήκεϊ!
Αυτή η σύγχυση προκύπτει από το γεγονός ότι το Avanti! συγχέει το αστικό πασιφισμό με τον επαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό διεθνισμό, ενώ οι πεπειραμένοι πολιτικοί όπως ο Legien και ο Jouhaux καταλαβαίνουν τελείως καλά ότι ο αστικός και ο σοσιαλιστικός πασιφισμός είναι ταυτόσημα.
Γιατί όχι, πράγματι, να μην χαρεί την "ομοφωνία" μεταξύ Jouhaux και Merrheim ο M. Jouhaux και το όργανο του, το σοβινιστικό La Bataille, [4] όταν, ομόφωνα εγκρίναν το ψήφισμα, που παραθέσαμε πλήρως ανωτέρω, που περιέχει τίποτα αλλά εκτός από αστικές πασιφιστικές φράσεις ούτε μια σκιά επαναστατικής συνείδησης, ούτε μια σοσιαλιστική ιδέα!
Δεν είναι γελοίο να μιλάς για την "οικονομική ελευθερία όλων των εθνών, μεγάλων και μικρών", και όμως να μην λες μια λέξη για το γεγονός ότι, μέχρι οι αστικές κυβερνήσεις να ανατραπούν και η αστική τάξη να απαλλοτριωθεί, αυτή η συζήτηση της "οικονομικής ελευθερίας" είναι ακριβώς τέτοια εξαπάτηση των λαών όπως η συζήτηση της "οικονομικής ελευθερίας" του ατόμου γενικά, των μικρών αγροτών και πλούσιων, των εργατών και των κεφαλαιοκρατών, στη σύγχρονη κοινωνία ;
Το ψήφισμα που ο Jouhaux και ο Merrheim ψηφίσαν ομόφωνα εμποτίζεται λεπτομερώς με τις ίδιες ιδέες του "αστικού εθνικισμού" που ο Jouhaux εκφράζει, όπως το Avanti! αρκετά σωστά επισημαίνει, αποτυγχάνοτας όμως παράξενα να παρατηρήσει ότι και ο Merrheim εκφράζει τις ίδιες ιδέες.
Οι αστοί εθνικιστές πάντα και παντού flaunt "γενικές" φράσεις για μια "ομοσπονδία των εθνών" γενικά και για τη "οικονομική ελευθερία όλων των εθνών, μεγάλων και μικρών". Αλλά οι σοσιαλιστές, αντίθετα από τους αστούς εθνικιστές , πάντα λέγαν και λένε και τώρα: η ρητορική για τη "οικονομική ελευθερία όλων των εθνών, μεγάλων και μικρών", είναι μια αηδιαστική υποκρισία εφ' όσον επενδύουν στο εξωτερικό ορισμένα έθνη (παραδείγματος χάριν, Αγγλία και Γαλλία), δηλαδή, δανείζουν με τόκο αντίστοιχο ενός τοκογλύφου στα μικρά και υπανάπτυκτα έθνη, δισεκατομμύρια φράγκων, και εφ' όσον τα μικρά και αδύνατα έθνη είναι υπό τον έλεγχο τους.
Οι σοσιαλιστές δεν θα μπορούσαν να έχουν επιτρέψει ούτε μια πρόταση του ψηφίσματος, για το οποίο οι Jouhaux και Merrheim ψήφισαν ομόφωνα, και πέρασε χωρίς σοβαρές διαμαρτυρίες. Σε άμεση αντίθεση με εκείνο το ψήφισμα, οι σοσιαλιστές έπρεπε να είχαν δηλώσει ότι η δήλωση Wilson είναι ένα ξεκάθαρο ψέμα και μια καθαρή υποκρισία, επειδή ο Wilson αντιπροσωπεύει μια αστική τάξη που έχει βγάλει δισεκατομμύρια από τον πόλεμο, επειδή είναι προϊστάμενος μιας κυβέρνησης που έχει οπλίσει ξέφρενα τις Ηνωμένες Πολιτείες προφανώς σε προετοιμασία για έναν δεύτερο μεγάλο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Οι σοσιαλιστές έπρεπε να είχαν δηλώσει ότι η αστική γαλλική κυβέρνηση είναι δεμένη με τα χέρια και τα πόδια από το χρηματιστικό κεφάλαιο , του οποίου σκλάβος είναι, και από τις μυστικές, ιμπεριαλιστικές, αρπακτικές και αντιδραστικές συνθήκες με την Αγγλία, τη Ρωσία, κ.λπ., και επομένως δεν μπορούν να κάνουν ή να πουν τίποτα εκτός από παντελή ψέματα για μια δημοκρατική και "δίκαιη" ειρήνη. Οι σοσιαλιστές θα είχαν δηλώσει ότι η προσπάθεια για μια τέτοια ειρήνη δεν μπορεί να γίνει με την επανάληψη γενικόλογων, ανιαρών, καλοκάγαθων, συναισθηματικών, άνευ σημασίας και μη δεσμευτικών πασιφιστικών φράσεων, οι οποίες χρησιμεύουν μόνο για να εξωραίσουν τα λάθη του ιμπεριαλισμού. Μπορεί να είναι μόνο με την εξήγηση της αλήθειας στους λαούς, με την εξήγηση στους λαούς ότι προκειμένου να ληφθεί μια δημοκρατική και δίκαιη ειρήνη πρέπει οι αστικές κυβερνήσεις όλων των εμπόλεμων χωρών να ανατραπούν, και ότι για αυτόν το λόγο πρέπει να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα ότι τα εκατομμύρια των εργατών οπλίζονται και ότι το υψηλό κόστος ζωής και οι φρίκες του ιμπεριαλιστικού πολέμου έχουν παρακινήσει το θυμό των μαζών.
Να τι έπρεπε οι σοσιαλιστές πρέπει να είχαν πει αντί αυτών που λέγονται στο ψήφισμα Jouhaux - Merrheim.
Το συνέδριο του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι ταυτόχρονα με αυτό της C.G.T., όχι μόνο απείχε από αυτό το ρητό , αλλά ενέκρινε ένα ψήφισμα που είναι ακόμα χειρότερο από αυτό το προαναφερθέν. Υιοθετήθηκε από 2.838 ψήφους ενάντια σε 109, με 20 αποχές, δηλαδή, από το μπλοκ των σοσιαλσοβινιστών (Renaudel και Σια., οι αποκαλούμενοι "majoritaires") και τους Longuetists (υποστηρικτές του Longuet, οι γάλλοι Καουτσκιστές)!! Επιπλέον, ο Τσιμμερβαλντιστής Bourderon και ο Kienthalian Raffin - Dugens ψήφισαν αυτήν την απόφαση!!
Δεν θα παραθέσουμε το ψήφισμα-είναι υπέρμετρα μακρύ και συνολικά χωρίς ενδιαφέρον: περιέχει καλοκάγαθες, συναισθηματικές φράσεις για την ειρήνη, που ακολουθείται αμέσως από τις δηλώσεις ετοιμότητας να συνεχίσει να υποστηρίζει την αποκαλούμενη "εθνική υπεράσπιση" της Γαλλίας, δηλ., ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που διεξάγει η Γαλλία σε συμμαχία με τους μεγαλύτερους και ισχυρότερους ληστές όπως την Αγγλία και τη Ρωσία.
Στη Γαλλία, η ενότητα των σοσιαλσωβινιστών με τους πασιφιστές (ή Καουτσκιστών) και ενός τμήματος των Τσιμμαρεβαλντικών είναι πλέον ένα γεγονός, όχι μόνο στη C.G.T., αλλά και στο Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Ζυρίχη, 1η Ιανουαρίου 1917
Σημειώσεις
[3]Το σύνεδριο της CGT που αναφέρεται έγινε στις 24–26 Δεκεμβρίου το 1916.
[4]Το όργανο των Γάλλων αναρχοσυνδικαλιστών που έβγαινε από το 1915 ως το 1920
Αυτό είναι το ψήφισμα που εγκρίθηκε ομόφωνα στο συνέδριο των Συνδικάτων. Η πλειοψηφία των διακαών σωβινιστών που διευθύνθηκαν από τον διαβοήτο Jouhaux, τον αναρχικό Broutchoux και... ο "Τσιμερβαλτιστης" Merrheim όλους το ψηφίσαν:
"Αυτή η Συνδιάσκεψη των Εθνικών Επιχειρησιακών Ομοσπονδιών και συνδικάτων , που έχουν λάβει γνώση του Μηνύματος του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών που "προσκαλεί όλα τα εμπόλεμα έθνη δημοσίως να δηλώσουν τις απόψεις τους ως προς τους όρους επάνω στους οποίους αυτός ο πόλεμος θα τερματιστεί"
"ζητά από τη γαλλική κυβέρνηση να συμφωνήσει με αυτήν την πρόταση "
"προσκαλεί την κυβέρνηση να πάρει την πρωτοβουλία στην υποβολή μιας παρόμοιας πρότασης στους συμμάχους της προκειμένου να επιταχυνθεί η στιγμή της ειρήνης"
"δηλώνει ότι η ομοσπονδία των εθνών, που είναι μια από τις εγγυήσεις μιας τελικής ειρήνης, μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο λαμβάνοντας υπόψη την ανεξαρτησία, το εδαφικό απαραβίαστο και την πολιτική και οικονομική ελευθερία όλων των εθνών, μεγάλων και μικρών."
"Οι οργανώσεις που αντιπροσωπεύονται σε αυτήν την συνδιάσκεψη δεσμεύονται οι ίδιοι να υποστηρίξουν και να διαδώσουν αυτήν την ιδέα μεταξύ των μαζών των εργαζομένων προκειμένου να τεθεί ένα τέλος στην παρούσα αόριστη και διφορούμενη κατάσταση, η οποία μπορεί μόνο να ωφελήσει τη μυστική διπλωματία, ενάντια στην οποία η εργατική τάξη έχει διαμαρτυρηθεί πάντα."
Εδώ έχετε ένα δείγμα του "καθαρού" πασιφισμού, εξ ολοκλήρου στο πνεύμα του Kautsky, ένας πασιφισμός που εγκρίνεται από μια επίσημη εργατική οργάνωση που δεν έχει τίποτα από κοινού με το μαρξισμό και αποτελείται κυρίως από σωβινιστές. Έχουμε ενώπιον μας ένα σημαντικό έγγραφο, που αξίζει τη σοβαρότερη προσοχή, της πολιτικής ενότητας των σωβινιστών και των "Καουτσκικών" σε μια πλατφόρμα κούφιων πασιφιστικών φράσεων. Στο προηγούμενο άρθρο προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε τη θεωρητική βάση της ενότητας των ιδεών των σωβινιστών και των πασιφιστώνχ, των αστών και των σοσιαλιστικών ρεφορμιστών. Τώρα βλέπουμε αυτήν την ενότητα που επιτυγχάνεται στην πράξη σε μια άλλη ιμπεριαλιστική χώρα.
Στην συνδιάσκεψη του Zimmerwald , 5-8 Σεπτεμβρίου, 1915, ο Merrheim δήλωσε:“Le parti, les Jouhaux, le gouvernement, ce ne sont que trois totes sous un bonnet” ("το κόμμα, ο Jouhaux και η κυβέρνηση είναι τρία κεφάλια κάτω από ένα καπό", δηλ.,είναι όλοι τους ένα). Στη συνδιάσκεψη της C.G.T., στις 26 Δεκεμβρίου 1916, ο Merrheim ψήφισε μαζί με τον Jouhaux για ένα πασιφιστικό ψήφισμα. Στις 23 Δεκεμβρίου 1916, ένα από τα πιό ειλικρινή και περισσότερα ακραία όργανα των γερμανικών σοσιαλ-ιμπεριαλιστών, το Chemnitz Volksstimme, δημοσίευσε ένα κύριο άρθρο που τιτλοφορήθηκε "αποσύνθεση των αστικών κομμάτων και η αποκατάσταση της σοσιαλδημοκρατικής ενότηταε".Είναι περιττό να πει κανείς,ότι εγκωμιάζει τους πασιφιστές Sόdekum, Legien, Scheidemann και Σια., ολόκληρη τη γερμανική σοσιαλδημοκρατική πλειοψηφία του κόμματος και, επίσης, την πασιφιστική γερμανική κυβέρνηση. Αναφέρει : "Το πρώτο συνέδριο του κόμματος που θα συγκαλεστεί μετά από τον πόλεμο πρέπει να αποκαταστήσει την ενότητα των κομμάτων, με εξαίρεση τους λίγους φανατικούς υποστηρικτές που αρνούνται να συμφωνήσουν με τις υποχρεώσεις του κόμματος [ δηλ., υποστηρικτές του Karl Liebknecht! ] ...Η κομματική ενότητα βασισμένη στην πολιτική του Γραματτέα του κόμματος , της σοσιαλδημοκρατικής ομάδας Reichstag και των συνδικάτων."
Αυτό είναι μια σαφής έκφραση της ιδέας, και μια σαφής προκήρυξη της πολιτικής "της ενότητας" μεταξύ των δεδηλωμένων γερμανών σοσιαλσωβινιστών από τη μία και του Kautsky και Σια και του Σοσιαλδημοκρατικής Εργατικής Ομάδας από την άλλη σχετικά -ενότητα βάσει του πασιφιστικών φράσεω- "ενότητα" όπως επετεύχθη στη Γαλλία στις 26 Δεκεμβρίου,1916, μεταξύ του Jouhaux και του Merrheim!
Το κεντρικό όργανο του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ιταλίας, Avanti!, γράφει σε ένα κύριο άρθρο στο φύλλο του της 28ης Δεκεμβρίου1916:
"Αν και ο Bissolati και Südekum, Bonomi και Scheidemann, Sembat και David, Jouhaux και Legien έχουν ·αποστατήσει στο στρατόπεδο του αστικού εθνικισμού και έχω προδώσε [hanno tradito] την διεθνιστική ιδεολογική ενότητα, που υπόσχεθηκαν να εξυπηρετούν πιστά και έντιμα, εμείς θα μείνουμε μαζί τους γερμανικός σύντροφους, πρόσωπαα όπως τον , Liebknecht, Ledebour, Hoffmann, Meyer, και με τους γάλλους συντρόφους, πρόσωπα όπως Merrheim, Blanc, Brizon, Raffin-Dugens, , που δεν έχουν αλλάξει και δεν έχουν αμφιταλαντευτεί."
Σημειώστε τη σύγχυση που εκφράζεται σε αυτή την δήλωση:
Ο Bissolati και ο Bonomi διαγράφθηκαν από το Σοσιαλιστικό κόμμα της Ιταλίας ως μεταρρυθμιστές και σωβινιστές πριν από τον πόλεμο. Το Avanti! βάζει τους τοποθετεί στο ίδιο επίπεδο με τον Sόdekum, και τον Legien, και αρκετά σωστά, φυσικά. Αλλά ο Sόdekum, ο David και ο Legien είναι στο τιμόνι του υποτιθέμενου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, το οποίο, στην πραγματικότητα, είναι σοσιαλσοβινιστικό κόμμα, και όμως αυτό το ίδιο το Avanti! αντιτάσσεται στην αποβολή τους, αντιτάσσεται με μια ρήξη μαζί τους, και στο σχηματισμό μιας τρίτης διεθνούς. Το Avanti! αρκετά σωστά περιγράφει τον Legien και τον Jouhaux ως αποστάτες στο στρατόπεδο του αστικού εθνικισμού και αντιπαραβάλλει τη συμπεριφορά τους με τους Liebknecht, Ledebour, Merrheim και Brizon. Αλλά έχουμε δει ότι ο Merrheim ψηφίζει στην ίδια πλευρά με τους Jouhaux, ενώ ο Legien, στο κρατίδιο του, δηλώνει την πεποίθηση του ότι η ενότητα των κομμάτων θα αποκατασταθεί, με την μόνη εξαίρεση, εντούτοις, των υποστηρικτών του Liebknecht, δηλ., "ενότητα" με την Εργατική Σοσιαλδημοκρατική ομάδα (συμπεριλαμβανομένου του Kautsky) στην οποία το Ledebour ανήκεϊ!
Αυτή η σύγχυση προκύπτει από το γεγονός ότι το Avanti! συγχέει το αστικό πασιφισμό με τον επαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό διεθνισμό, ενώ οι πεπειραμένοι πολιτικοί όπως ο Legien και ο Jouhaux καταλαβαίνουν τελείως καλά ότι ο αστικός και ο σοσιαλιστικός πασιφισμός είναι ταυτόσημα.
Γιατί όχι, πράγματι, να μην χαρεί την "ομοφωνία" μεταξύ Jouhaux και Merrheim ο M. Jouhaux και το όργανο του, το σοβινιστικό La Bataille, [4] όταν, ομόφωνα εγκρίναν το ψήφισμα, που παραθέσαμε πλήρως ανωτέρω, που περιέχει τίποτα αλλά εκτός από αστικές πασιφιστικές φράσεις ούτε μια σκιά επαναστατικής συνείδησης, ούτε μια σοσιαλιστική ιδέα!
Δεν είναι γελοίο να μιλάς για την "οικονομική ελευθερία όλων των εθνών, μεγάλων και μικρών", και όμως να μην λες μια λέξη για το γεγονός ότι, μέχρι οι αστικές κυβερνήσεις να ανατραπούν και η αστική τάξη να απαλλοτριωθεί, αυτή η συζήτηση της "οικονομικής ελευθερίας" είναι ακριβώς τέτοια εξαπάτηση των λαών όπως η συζήτηση της "οικονομικής ελευθερίας" του ατόμου γενικά, των μικρών αγροτών και πλούσιων, των εργατών και των κεφαλαιοκρατών, στη σύγχρονη κοινωνία ;
Το ψήφισμα που ο Jouhaux και ο Merrheim ψηφίσαν ομόφωνα εμποτίζεται λεπτομερώς με τις ίδιες ιδέες του "αστικού εθνικισμού" που ο Jouhaux εκφράζει, όπως το Avanti! αρκετά σωστά επισημαίνει, αποτυγχάνοτας όμως παράξενα να παρατηρήσει ότι και ο Merrheim εκφράζει τις ίδιες ιδέες.
Οι αστοί εθνικιστές πάντα και παντού flaunt "γενικές" φράσεις για μια "ομοσπονδία των εθνών" γενικά και για τη "οικονομική ελευθερία όλων των εθνών, μεγάλων και μικρών". Αλλά οι σοσιαλιστές, αντίθετα από τους αστούς εθνικιστές , πάντα λέγαν και λένε και τώρα: η ρητορική για τη "οικονομική ελευθερία όλων των εθνών, μεγάλων και μικρών", είναι μια αηδιαστική υποκρισία εφ' όσον επενδύουν στο εξωτερικό ορισμένα έθνη (παραδείγματος χάριν, Αγγλία και Γαλλία), δηλαδή, δανείζουν με τόκο αντίστοιχο ενός τοκογλύφου στα μικρά και υπανάπτυκτα έθνη, δισεκατομμύρια φράγκων, και εφ' όσον τα μικρά και αδύνατα έθνη είναι υπό τον έλεγχο τους.
Οι σοσιαλιστές δεν θα μπορούσαν να έχουν επιτρέψει ούτε μια πρόταση του ψηφίσματος, για το οποίο οι Jouhaux και Merrheim ψήφισαν ομόφωνα, και πέρασε χωρίς σοβαρές διαμαρτυρίες. Σε άμεση αντίθεση με εκείνο το ψήφισμα, οι σοσιαλιστές έπρεπε να είχαν δηλώσει ότι η δήλωση Wilson είναι ένα ξεκάθαρο ψέμα και μια καθαρή υποκρισία, επειδή ο Wilson αντιπροσωπεύει μια αστική τάξη που έχει βγάλει δισεκατομμύρια από τον πόλεμο, επειδή είναι προϊστάμενος μιας κυβέρνησης που έχει οπλίσει ξέφρενα τις Ηνωμένες Πολιτείες προφανώς σε προετοιμασία για έναν δεύτερο μεγάλο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Οι σοσιαλιστές έπρεπε να είχαν δηλώσει ότι η αστική γαλλική κυβέρνηση είναι δεμένη με τα χέρια και τα πόδια από το χρηματιστικό κεφάλαιο , του οποίου σκλάβος είναι, και από τις μυστικές, ιμπεριαλιστικές, αρπακτικές και αντιδραστικές συνθήκες με την Αγγλία, τη Ρωσία, κ.λπ., και επομένως δεν μπορούν να κάνουν ή να πουν τίποτα εκτός από παντελή ψέματα για μια δημοκρατική και "δίκαιη" ειρήνη. Οι σοσιαλιστές θα είχαν δηλώσει ότι η προσπάθεια για μια τέτοια ειρήνη δεν μπορεί να γίνει με την επανάληψη γενικόλογων, ανιαρών, καλοκάγαθων, συναισθηματικών, άνευ σημασίας και μη δεσμευτικών πασιφιστικών φράσεων, οι οποίες χρησιμεύουν μόνο για να εξωραίσουν τα λάθη του ιμπεριαλισμού. Μπορεί να είναι μόνο με την εξήγηση της αλήθειας στους λαούς, με την εξήγηση στους λαούς ότι προκειμένου να ληφθεί μια δημοκρατική και δίκαιη ειρήνη πρέπει οι αστικές κυβερνήσεις όλων των εμπόλεμων χωρών να ανατραπούν, και ότι για αυτόν το λόγο πρέπει να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα ότι τα εκατομμύρια των εργατών οπλίζονται και ότι το υψηλό κόστος ζωής και οι φρίκες του ιμπεριαλιστικού πολέμου έχουν παρακινήσει το θυμό των μαζών.
Να τι έπρεπε οι σοσιαλιστές πρέπει να είχαν πει αντί αυτών που λέγονται στο ψήφισμα Jouhaux - Merrheim.
Το συνέδριο του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι ταυτόχρονα με αυτό της C.G.T., όχι μόνο απείχε από αυτό το ρητό , αλλά ενέκρινε ένα ψήφισμα που είναι ακόμα χειρότερο από αυτό το προαναφερθέν. Υιοθετήθηκε από 2.838 ψήφους ενάντια σε 109, με 20 αποχές, δηλαδή, από το μπλοκ των σοσιαλσοβινιστών (Renaudel και Σια., οι αποκαλούμενοι "majoritaires") και τους Longuetists (υποστηρικτές του Longuet, οι γάλλοι Καουτσκιστές)!! Επιπλέον, ο Τσιμμερβαλντιστής Bourderon και ο Kienthalian Raffin - Dugens ψήφισαν αυτήν την απόφαση!!
Δεν θα παραθέσουμε το ψήφισμα-είναι υπέρμετρα μακρύ και συνολικά χωρίς ενδιαφέρον: περιέχει καλοκάγαθες, συναισθηματικές φράσεις για την ειρήνη, που ακολουθείται αμέσως από τις δηλώσεις ετοιμότητας να συνεχίσει να υποστηρίζει την αποκαλούμενη "εθνική υπεράσπιση" της Γαλλίας, δηλ., ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που διεξάγει η Γαλλία σε συμμαχία με τους μεγαλύτερους και ισχυρότερους ληστές όπως την Αγγλία και τη Ρωσία.
Στη Γαλλία, η ενότητα των σοσιαλσωβινιστών με τους πασιφιστές (ή Καουτσκιστών) και ενός τμήματος των Τσιμμαρεβαλντικών είναι πλέον ένα γεγονός, όχι μόνο στη C.G.T., αλλά και στο Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Ζυρίχη, 1η Ιανουαρίου 1917
Σημειώσεις
[3]Το σύνεδριο της CGT που αναφέρεται έγινε στις 24–26 Δεκεμβρίου το 1916.
[4]Το όργανο των Γάλλων αναρχοσυνδικαλιστών που έβγαινε από το 1915 ως το 1920
