13.6.07

Ο σοσιαλ-σοβινιστής Αναρχικός πρίγκηπας Κροπότκιν


  • το 3ο παραμύθι

Μ
ια φορά και ένα καιρό ήταν ένας Ρώσος Πρίγκηπας με το όνομα Κροπότκιν, ως ευγενής που ήταν είχε στην διάθεση του όλα τα βιβλία του κοσμου. Αγαθός και ευγένης όπως ήταν ο Κροπότκιν δεν άντεχε να ζεί στην χλιδή όσο εκατομμύρια κόσμου πεινούσε και ζούσε σε μια καθημερινή κόλαση. Απαρνήθηκε όλους τους τίτλους και τα πλούτη του και έγινε αναρχικός. Θεωρούσε ότι ο άνθρωπος είναι καλός από την φύση του, έμφυτος με μια ηθική που συμβάλλει στην Αλληλοβοήθεια και τον Εθελοντισμό. Μια αναρχική ηθική που είχε διαφθαρθεί από τα κράτη τις κυβερνήσεις και το κεφάλαιο. Έτσι πίστευε πως άμα απαλλάχθουμε από αυτά , η κάθε πόλη το κάθε χώριο θα μπορούσε να αφεθεί στην ησυχία του και να παράγει και να καταναλώνει συλλογικά και ο καθένας θα έπαιρνε όσα είχε άναγκη. Αυτό το κοινό καλό που είναι έμφυτο σε κάθε άτομο τότε θα οδηγούσε στο αυτές οι κομμούνες εθελοντικά να συνεργαστούν μεταξύ τους. Τα όμορφα λόγια αυτά βρήκαν μεγάλη απήχηση σε όλον τον κόσμο αφού ο Κροπότκιν ήταν θαυμάσιος συγγραφέας και όχι μόνο για πολιτικά ζητήματα αλλά και για επιστημονικά. Ο Κροπότκιν έβρισκε ενδείξεις των απόψεων του και παρατηρούσε μια εξέλιξη στις ανθρώπινες κοινωνιες προς την αναρχία. Πτυχές της καθημερινής ζωής του ανθρώπου που διεξάγονταν χωρίς την επιβολή κάποιας εξωτερικής εξουσίας τον έκαναν να πιστεύει ότι η ανθρώπινη κοινωνία θα κατέληγε όμορφα. Όμως η περίοδος που ζούσε ο Κροπότκιν ήταν μια περιόδος φασαρίας και αναμπουμπούλας, μια περίοδος πολέμων και επαναστάσεων. Ο Κροπότκιν ήρθε αντιμέτωπος με την πραγματικότητα και πολλοί φίλοι του τον κατηγόρησαν ότι ήταν κατώτερος των περιστάσεων...
και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

----------------------------


Το σοσιαλιστικό κίνημα και η 2η Διεθνής είχε διασπαστεί πάνω στην στάση του 1ου Παγκόσμιου πολέμου. Από τη μια μεριά ήταν αυτοί που καλούσαν σε μετατροπή του σε εμφύλιο πόλεμο και δεν δίναν καμμία υποστήριξη σε καμμία μεριά(κυρίως οι Μπολσβεβίκοι και η ομάδα γύρω από την Ρόζα) και από την άλλη οι σοσιαλσοβινιστές που υποστήριζαν έστω κριτικά την κυβέρνηση τους. Διάσπαση είχε και το αναρχικό κίνημα.

Η στάση του Κροπότκιν επικαθορίστηκε από την στάση του στους πόλεμους των Μποερ* και τον οδήγησε σε αυτή του Μεγάλου Πολέμου.Δεν άσκησε δημόσια αντιπολίτευση στον Πόλεμο των Μποέρ και η Εμμά Γκόλντμαν την περίοδο αυτη γράφει στο Living My life ότι δεν θεωρούσε ότι οι Ρώσοι που ήταν φιλοξένουμενοι της Αγγλίας(ο Κροπότκιν ζούσε εκείνη την περίοδο στην Αγγλία) έπρεπε να κάνουν κάτι τέτοιο γιατί θα στιγμάτιζε την θέση όλων των Ρώσων μεταναστών.

http://flag.blackened.net/ksl/bullet5.htm

Κατά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο θα υπογράψει το Μανιφέστο των 16 το 1916, ένα κείμενο αναρχικών υπέρ του πολέμου με την μεριά των Συμμάχων.
http://recollectionbooks.com/bleed/Encyclopedia/manifesto16.htm

Επιπλέον ο Κροπότκιν ήταν στην μερίδα των αναρχικών που στήριξαν και ήταν περισσότερο φιλικά διακείμενοι στην Προσωρινή Κυβέρνηση του Κερένσκι. Ο ίδιος ήταν σύμβουλος της Κυβέρνησης παρόλου που αρνήθηκε οποιαδήποτε επίσημη θέση εντός της κυβέρνησης. Ο Κερένσκι του είχε προτείνει την θέση του Υπουργού Παιδείας και μια κρατική σύνταξη, τα αρνήθηκε αλλά έκανε μια ομιλία υπέρ του πολέμου με την πανηγυρική επιστροφή στην Ρωσία τον Ιούνιο του 1917.

Αντιγράφω από το βιβλίο "Η ρώσικη επανάσταση,η αποτυχία του κρατικού καπιταλισμού" Ελ.Τύπος κομμάτι του Πωλ Άβριτς

"Παρ' όλο που ο Κροπότκιν ήταν πλήρως ενήμερος για το ακραίο αντιπολεμικός αίσθημα του ρώσικου λαού, θεωρούσε την ήττα του γερμανικού μιλιτα­ρισμού αναγκαία προϋπόθεση για την ευρωπαϊκή πρόοδο και την παραμονή της αναχώρησης του για την πατρίδα του, επανεπιβεβαΐώσε την υποστήριξη του προς την Αντάντ. Παρά την αντιλαϊκή του θέση, όταν ο Κροπότκιν έφτασε στον σταθμό της Φινλανδίας του Ιούνιο του 1917, ύστερα από 40 χρόνια εξορίας, έγινε θερμά δεκτός από ένα πλήθος 60.000 ανθρώπων, ενώ μια στρατιωτική ορχήστρα έπαιζε την Μασσαλιώτιδα, έναν ύμνο των απανταχού επαναστατών και ύμνο της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης, που τόσο ένθερμα αγαπούσε ο Κροπότκιν. Ο Κερένσκι πρόσφερε στον αξιοσέβαστο ελευθεριακό μια θέση στην κυβέρνηση, του υπουργού Παιδείας και κρατική σύ­νταξη, τα οποία ο Κροπότκιν απέρριψε κατηγορηματικά. Τον Αύγούστο, πάντως_αποδέχτηκε πρόσκληση του Κερένσκι να εκφωνήσει τον εναρκτήριο λόγο στην Κρατική Συνδιάσκεψη της Μόσχας (ό Πλεχάνωφ, ο μύθος της ρωσικής σοσιαλδημοκρατίας και υποστηριχτής της πολεμικής προσπάθειας, επρόκειτο να είναι ανάμεσα στους ομιλητές), ένα σώμα που αποτελείτο από μέλη της παλιάς Δούμας και αντιπροσώπους των Ζέμστβο, των δημοτικών αρχών, επαγγελματικών ενώσεων, εργατικών ενώσεων, εργατικών συμβουλίων και συνεται­ρισμών που προσκλήθηκαν από τον νέο Πρωθυπουργό με την ελπίδα να υποστηριχθεί το ετοιμόρροπο καθεστώς του. Οι παριστάμενοι υ­ποδέχθηκαν τον Κροπότκιν όρθιοι, επευφημώντας τον. Σε μια σύντο­μη ομιλία, έκανε έκκληση για μια. ανανεωμένη στρατιωτική επίθεση, καλώντας ολόκληρο το έθνος να συστρατευθεί για την υπεράσπιση της Ρωσίας.
Ο «πατριωτισμός» του Κροπότκιν συνέχισε να τον αποξενώνει από τους παλιούς οπαδούς και βρέθηκε τελείως απομονωμένος από το αναγεννημένο αναρχικό κίνημα μέσα στη Ρωσία."

Περισσότερα:
http://en.internationalism.org/book/export/html/1979
http://users.aol.com/vlntryst/6nbnb.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Peter_Kropotkin


Αρκετές μαρτυρίες αποδεικνύουν την σοσιαλσοβινιστική στάση του Κροπότκιν πάνω σε σειρά πολέμων και όχι μόνο για τον Πρώτο Παγκόσμιο.

Μαρτυρίες μάλιστα από αναρχικούς:

"Εκεί έγραψε για το Ρωσοτουρκικό Πόλεμο και πήρε θέση υπέρ του Σλαβικού εθνικισμού, που πάντα τον ενέπνεε όταν ξεχείλισε σαν έκρηξη ξανά κατά τη διάρκεια του Ρωσο-ιαπωνικού Πολέμου καθώς και κατά τη διάρκεια των πολέμων των Βαλκάνιων Συμμάχων το 1914, μην εκπλήσσοντας, βέβαια, κανέναν από αυτούς οι οποίοι γνώριζαν τον αναλλοίωτο χαρακτήρα του, τις εντυπώσεις και τα συμπεράσματά του."

Μαξ Νεττλώ
http://politikokafeneio-com.anatolikos.net/anarxia/kropotkin3110.htm

" ...πίστευαν, όταν τον πρωτοσυνάντησαν, ότι θα έρχονταν πρόσωπο με πρόσωπο με έναν αντιμιλιταριστή, αντιπατριώτη διεθνιστή κ.λπ. Το αντίθετο, όμως, σχεδόν συνέβη. Η υπεράσπιση της Γαλλίας και της Ρωσίας ήταν όλο και περισσότερο θέματα υψίστης σπουδαιότητας για εκείνον και όταν ο Ελυζέ Ρεκλύ και ο Τολστόι πέθαναν και απέμεινε ο μόνος από τους παγκόσμια γνωστούς ελευθεριακούς ανθρωπιστές, δεν ύψωσε τη φωνή του στα χρόνια των γενικών πολεμικών προετοιμασιών και των πολέμων, από το 1911 ακόμα, στην Τρίπολη και στα Βαλκάνια. Ο Μαλατέστα μίλησε για τη «ληστεία της Τρίπολης» του 1911, αλλά ο Κροπόκιν έμεινε σιωπηλός όταν ξέσπασε ο Βαλκανικός Πόλεμος του 1912 και με έκανε να πάω από τη μια άκρη του δωματίου μου στην άλλη σαν να δέχτηκα ένα χτύπημα της ρητορικής του δυναμικής, όταν είδε ότι δεν πανηγύριζα για τις νίκες των Βαλκάνιων συμμάχων.

Μαξ Νεττλώ
http://politikokafeneio-com.anatolikos.net/anarxia/kropotkin3110.htm


Αναφορά στην στάση του Κροπότκιν θα κάνει και ο Λένιν τόσο στο Σοσιαλισμός και Πόλεμος (1915) όσο και στο Κράτος και Επανάσταση:


" "Ο καθένας πρέπει να σκέπτεται μόνο για την καταστροφή της παλιάς κυβερνητικής μηχανής είναι περιττό να ζητήσει συγκεκριμένα διδάγματα στα περασμένα προλεταριακά επαναστατικά κινήματα ή να αναλύει με τι και πως θα αντικαταστήσει αυτό που καταστράφηκε"έτσι σκέπτεται ο αναρχικός, δηλαδή οι καλύτεροι από τους αναρχικούς και όχι αυτοί που ακολουθούν τον Κροπότκιν και Σία πίσω από την πλουτοκρατία"

"Η πολιτική διαφορά μεταξύ τής πρώτης ή κατώτερης και τής ανώτερης φάσης του κομουνισμού θα γίνει κάποτε πολύ μεγάλη, θα ήταν όμως αστείο να επιμείνουμε σ’ αυτό από τώρα, μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, και μόνο ίσως μερικοί αναρχικοί θα μπορούσαν να του αποδώσουν πρωτεύουσα σημασίά –αν εννοείται υπάρχουν ακόμη άνθρωποι μεταξύ των αναρχικών που δεν διδάχθηκαν τίποτε από την «είδους Πλεχάνωφ» μεταμόρφωση των Κροπότκιν, των Γκράβ, των Κορνελίσσεν και άλλων «αστέρων» του αναρχισμού προς τον Σοσιαλσωβινισμό"

Κράτος και Επανάσταση

http://gianiva.blogspot.com/2005/07/blog-post_14.html

"Οι επαναστάτες από τους "αστικούς κύκλους" δηλαδή αστοί επαναστάτες που δεν συνδέονται με την εργατική τάξη έχουν υποστεί μια πλήρη χρεωκοπία σε αυτόν τον πόλεμο. Η αξιολύπητη κατάντια του Κροπότκιν του Burtsev και του Rubanovich είναι ενδεικτική."

Σοσιαλισμός και πόλεμος 1915

http://marxists.org/archive/lenin/works/1915/s+w/ch02.htm#v21fl70h-317-GUESS

ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΛΟΓΙΑ

Ο Κροπότκιν θα γράψει:

"Ο αντιμιλιταριστής προπαγανδισής δεν πρέπει να συμμετάσχει στην αντιμιλιταριστική αγκιτάτσια χωρίς να παίρνει υπόψη ότι εφόσον ξεσπάσει ένας πόλεμος, παρόλο τις προσπάθειες να αποτραπεί, θα πρέπει να δώσει την πλήρη υποστήριξη στην χώρα που θα υποστεί μια εισβολή από γειτονική οποισδήποτε και αν είναι. Γιατί άμα μείνουν απραγείς μπροστά στον πόλεμο βοηθάνε με την στάση τους τους εισβολείς και είναι εμπόδιο στην μελλοντική Κοινωνική Επανάσταση"

http://struggle.ws/talks/malatesta.html

Το 1914 κατά την περίοδο της Τσαρικής Ρωσίας θα γράψει:

"Κατά την άποψη μου και γνωρίζοντας την Ρωσία, είμαστε πεπεισμένοι ότι η Ρωσία δεν θα γίνει ποτέ επιθετική και φιλοπόλεμη σαν την Γερμανία. Όχι μόνο όλη η Ρωσική ιστορία αυτό δείχνει αλλά και ο τρόπος που η Ρωσική Ομοσπονδία έχει δομηθεί αποτρέπει την ανάπτυξη πολεμικού πνεύματος στο προσεχές μέλλον"

http://dwardmac.pitzer.edu/Anarchist_Archives/coldoffthepresses/bernerikropotkin.html




* Πόλεμοι των Μποερ
Ιμπεριαλιστικοί Πόλεμοι της Αγγλίας για αποικίες στην Περιοχή της Νότιας Αφρικής 1880-81 και 1899-1902: Το σοσιαλιστικό κίνημα θα διασπαστεί πάνω στην δημόσια καταδίκη τους ή όχι. Γνωστοί Άγγλοι Σοσιαλιστές θα φύγουν από την Φαβιανή Κοινωνία και θα καταδικάσουν τον πόλεμο: Ramsay MacDonald,Emmeline Pankhurst,Walter Crane
http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/Jcrane.htm



η άρνηση του στην τακτική της απαγωγής ομήρων από τους Μπολσεβίκους κατά την κόκκινη τρομοκρατία

Το πλέον αστείο όμως στην περίπτωση του Κροπότκιν είναι ότι όταν επέστρεψε στην Ρωσία μετά την επανάσταση του Φλεβάρη και μετά την Οκτωβριανή έστειλε μερικές επιστολές στον Λένιν για να τον συμβουλεύσει και να πεί τον πόνο για το τι πρέπει να γίνει. Σε μια από αυτές(21-Δεκ.1920) ο Κροπότκιν θα ασκήσει δριμύτατη κριτική επειδή οι Μπολσεβικοί εν μέσω εμφυλίου πολέμου και της ιμπεριαλιστικής εισβολής 14 στρατών αποφάσισαν στα πλαίσια της κόκκινης τρομοκρατίας να κρατήσουν ως όμηρους μέλη της αντίδρασης (εσέρους,λευκοφρουρούς κ.α.) και αν χρειαστεί να τους εκτελέσουν ως αντίποινα.
Θεωρούσε ότι τέτοια μέτρα σηματοδοτούσαν μια επιστροφή στην περίοδο του Μεσαίωνα και ήταν απαράδεκτη για κομμουνιστές και επαναστάτες.
Βέβαια η υποστήριξη του στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό πρώτα της Τσαρικής Ρωσία και μετέπειτα της Ρωσίας υπό τον Κερένσκι με τους 1,700,000 νεκρούς 4,950,000 τραυματίες 2,500,000 αγνοουμένους-αιχμάλωτους Ρώσους στρατιώτες πρέπει να ήταν ένα βήμα μπροστά προς την ανθρώπινη πρόοδο για αυτόν !!! Σίγουρα δεν είχε σχέση με τον φεουδαρχικό μεσαίωνα αλλά με την αστική κόλαση ενός ιμπεριαλιστικόυ και ληστρικού πολέμου για το μοίρασμα του κόσμου με συνολικά 8,538,315 νεκρούς !



ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΜΟΣ

Για την μετεπαναστατική Ρωσία ο Κροπότκιν θα δηλώσει υπέρμαχος των φεντεραλιστικών (γνώριμων στους αναρχικούς και στον μικροαστικό σοσιαλισμό) θέσεων του.

«Όλες οι προσπάθειες επανένωσης κάτω από έναν κεντρικό έλεγχο των φυσιολογικά διαχωρισμένων τμημάτων της Ρωσικής Αυτοκρατορίας είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Βλέπω την στιγμή όπου κάθε μέρος αυτής της ομοσπονδίας θα είναι από μόνο του μια ομοσπονδία ελεύθερων κομμούνων και ελεύθερων πόλεων. Και πιστεύω ακόμα ότι ορισμένα μέρη της Δυτικής Ευρώπης γρήγορα θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο». (Κροπότκιν, «Γράμμα στους Εργάτες της Δυτικής Ευρώπης»

Μιλούσε για την "εθελοντική συνεργασία από τοπικές και ειδικές δυνάμεις" και ότι "Αυτό που είναι απαραίτητο και χρείαζεται είναι οι τοπικοί θεσμοί, οι τοπικές δυνάμεις"... "Για να βει από την τρέχουσα αταξία, η Ρωσία πρέπει να επιστρέψει στην δημιουργική ιδιοφυία των τοπικών δυνάμεων που όπως το βλέπω μπορεί να γίνει ο παράγοντας δημιουργίας μιας νέας ζωής."

Αυτά εν μέσω του εμφυλίου πολέμου(19 και 20) και της ιμπεριαλιστικής επέμβασης 14 στρατών που η Ρωσία μαστιζόταν από λιμό οι πόλεις και οι στρατιώτες ειδικά λιμοκτονούσαν,οι κάθε λογής μικροαστικές αντιδραστικές τοπικές εξεγέρσεις ήταν κοινός τόπος,οι αγρότες με ολοένα και περισσότερη αγανάκτηση δίναν τρόφιμα στις πόλεις, και σε περιόδους ο Κόκκινος στρατός και η πλευρά της επανάστασης ήλεγχε μόνο το 1/3 της Ρωσίας περιορισμένος σε μια ευρύτερη περιοχή γύρω από την Πετρούπολη και την Μόσχα.

Βέβαια μετά από 4 χρόνια συμμετοχής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που ο ίδιος Κροπότκιν στήριξε είχαν τρομερές συνέπειες στην παραγωγή και στην οικονομία της Ρωσίας και όταν ξέσπασε ο εμφύλιος τα πράγματα χειροτέρεψαν ακόμα περισσότερο.
Το αποτέλεσμα ήταν 7 με 8 εκατομμύρια νεκροί από λιμό και κακουχίες κατά τον εμφύλιο.
Ίσως τα πράγματα να ήταν κάπως καλύτερα για την Επανάσταση (και όχι μόνο την Ρωσική) αν ο Κροπότκιν και άλλοι σοσιαλιστές δεν είχαν μετατραπεί σε λακέδες της διεθνής μπουρζουαζίας σπέρνοντας σύγχυση στο προλεταριάτο και τις μάζες στέλνοντας τους να σκοτωθούν για έναν ληστρικό και ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Το τι θα σήμαινε μια επιστροφή (;) (μάλλον αναφέρεται στις φεουδαρχικές αγροτικές κοινότητες των μιρ) στην τοπική μας ησυχία , δηλαδή να αφήσουμε κάθε χωριό στην ησυχία του κάθε πόλη στην ησυχία του κάθε εργοστάσιο στην ησυχία του σε μια τέτοια κατάσταση μπορεί κανείς να το φανταστεί. Οι 14 ιμπεριαλιστικοί στρατοί και οι Λευκοφρουροί και οι Τσαρικοί θα κάναν πάρτι !!! Οι κουλάκοι θα κάναν και αυτοί πάρτι . Αφού το στρατόπεδο της Επανάστασης δεν θα είχε να αντιτάξει καμία συγκεντρωμένη δύναμη στρατιωτικά ενώ ταυτόχρονα θα πέθαινε της πείνας γιατί θα αφήναν κάθε χωριό κάθε αγρότη στην ησυχία του.
Οι Τσαρικοί και όλα τα αντιδραστικά σκουπίδια, αυτή η ωραία εθελοντική συνομοσπονδία (που λέει και ο Κροπότκιν) δεν θα είχε πλέον δεμένα τα χέρια της... και όποιον πάρει ο χάρος...



Free Blog Counter